Als kind zoek je hét bij je ouders.
Terecht want die zijn ervoor, daar heb je als kind recht op. Of je
krijgt wat je zoekt is natuurlijk een ander verhaal. Maar het recht
is er, hét krijgen meestal niet. Nu je volwassen bent zoek je
misschien bij je partner, wat je bij je ouders niet kon vinden. En
misschien zoekt je partner wel hetzelfde bij jou. Twee mensen die wat
warmte en koestering zoeken en die het elkaar niet kunnen geven omdat
ze het zelf nooit ontvangen hebben. Wanneer je partner je niet kan
geven wat jij zo broodnodig hebt, is dat natuurlijk frustrerend. Maar
je bent het in ieder geval gewend, want je hebt dat immers van je
ouders ook nooit gehad. Maar wat nu, als je partner je wel geeft wat
je nodig hebt, kan jij het dan ontvangen? Wellicht roept dat veel
angst bij je op. Want als je één keer krijgt waar je zo naar
verlangde, zal je het dan ook de volgende keer krijgen? En wat te
doen als je partner vertrekt? Eigenlijk is je partner nog minder
betrouwbaar dan je ouders. Dit soort gevoelens kunnen je volledig
blokkeren om te ontvangen wat je zo nodig hebt. Omdat het afgewezen
kind in je nog steeds de pijnlijke herinneringen uit het verleden met
zich meedraagt. Toch bestaat er iemand in je leven die je wel kan
geven waar je zo naar verlangd. Die iemand ben je namelijk zelf
