Afweer ontstaat als iets niet wáár mag zijn. Als kind doe je hiermee een poging om je te onttrekken aan wat er op dat moment is.(meestal angst en/of pijn) Hiermee verdwijnt wat niet wáár mag zijn naar de duisternis van het onderbewuste. Met Primal maak je weer contact met je onderbewuste. Waardoor datgene wat niet wáár mocht zijn en je afweer er tegen weer zichtbaar wordt. Uiteindelijk blijkt die afweer nog net eender te zijn als toen. Het merkwaardige hiervan is dat we net als toen niet weten dat we het doen. En omdat we niet weten dat we het doen kunnen we het vaak ook niet stoppen. In die zin leven leven we nu, alsof het verleden nog bestaat. We laten ons, zelfstandig en volwassen nog steeds bepalen door afweermechanismen van het angstige en bange kind dat we ooit waren. Zonder het deksel van de verdrongen pijn te openen is het vaak heel moeilijk om je onderbewuste te overtuigen dat je nu niet meer dat angstige bange kind bent.
